Είτε υδρόβιοι είτε χερσαίοι παραγωγοί υπάρχουν σ’ όλες τις αλυκές αναλόγως του βαθμού ανθρώπινης επέμβασης στις χερσαίες, κυρίως, εκτάσεις τους. Φυτοπλαγκτόν και φωτοσυνθέτοντα φυσική συνιστούν τους υδρόβιους αντιπροσώπους, ενώ οι χερσαίοι συγκροτούν την αλοφυτική, κυρίως, χλωρίδα των αλυκών.
Όσον αφορά τους πρώτους, τα διάφορα διαμερίσματα της αλυκής δεν είναι πλήρως απομονωμένα, επιτρέποντας την κυκλοφορία και την ανταλλαγή οργανισμών. Ταυτόχρονα, τα διαμερίσματα αυτά είναι σχετικά αυτόνομα, με ίδια φυσικοχημικά χαρακτηριστικά, έτσι, ώστε καθένα να συνιστά ένα ιδιαίτερο οικοσύστημα. Έτσι, “παραγωγοί” και πρωτογενής υδρόβια παραγωγικότητα χαρακτηρίζουν το σύνολο σχεδόν των διαμερισμάτων, με εξαίρεση μόνον τα αλοπήγια, αλλά το μέγεθος της τελευταίας ποικίλλει εντονότατα, αναλόγως της τοποθεσίας ή του χρόνου. Τέλος, η υδρόβια βλάστηση, κυρίως από Ruppia spp., συνιστά βασικό συστατικό δίαιτας των μεταναστευτικών παπιών κατά τη διάρκεια της εδώ παραμονής τους.
Οι χερσαίοι “παραγωγοί” είναι συνήθως αλόφυτα, αλλά και μη. Οι τελευταίοι, εποικιστές προερχόμενοι από την περιβάλλουσα την αλυκή χλωρίδα, συναντώνται στα ολιγότερα τυπικά σημεία των αλυκών και ποικίλλουν αναλόγως της γεωγραφικής θέσεων των αλυκών. Τα αλόφυτα είναι εξειδικευμένα φυτά των αλατούχων εδαφών, άριστα προσαρμοσμένα στο σχετικά αφιλόξενο περιβάλλον της αλυκής.
